Blog miłosny

Uczucia tych, których przestaliśmy kochać, są zawsze śmieszne.

W końcu wszystkie uczucia i wszystkie myśli prowadzą do złudzeń.

Mężczyźni w ogóle mają gorzej, bo trudno im się przyznawać do własnych uczuć takich jak strach, niepewność czy przerażenie.

Uczucia nigdy nie są seryjne, cechą ich jest indywidualność.

Mężczyźni, póki młodzi, chociaż w myślach zmienni,
W uczuciach są od dziadów stalsi, bo sumienni.

Ból jest doznaniem, cierpienie - uczuciem. Niepoprawnie jest mówić „doznanie cierpienia”.

Są uczucia, których nie należy oblekać w słowa, gdyż mówienie o nich jest profanacją.

Uczucie, proces psychiczny odzwierciedlający stosunek jednostki do otoczenia, do jego elementów i do samego siebie. Pojęcia uczucia używa się czasem jako synonimu emocji, w psychologii jednak stosuje się je w celu określenia tej kategorii procesów, które są produktem rozwoju społecznego jednostki i wynikają z zaspokojenia lub niezaspokojenia charakterystycznych tylko dla człowieka potrzeb psychicznych. Przykładami tak rozumianych uczuć są np.: miłość, zazdrość, wstyd. Podstawą klasyfikacji uczuć jest wyróżnienie dwóch przeciwstawnych procesów:

1) uczuć dodatnich, odbieranych jako przyjemne.

2) uczuć ujemnych, odbieranych jako przykre.

Ze względu na siłę i czas trwania wyodrębnia się w procesach uczuciowych:

1) afekty - bardzo silne, gwałtowne, ale krótkotrwałe, silnie zakłócające procesy poznawcze jednostki,

2) nastroje - o niewielkiej sile, trwające stosunkowo długo (np. cały dzień), wywołane określonymi sytuacjami, przyjemne lub przykre,

3) namiętności - silne, długotrwałe (liczone nawet w latach), odzwierciedlające pozytywny stosunek do zdarzeń czy działań. Z uwagi na swoistą treść rozróżnia się uczucia: poznawcze, estetyczne, moralno-społeczne itp.

Uczucia - podobnie jak emocje - działają silnie motywująco, wywołując w zachowaniu się człowieka dwie zasadnicze tendencje:

1) dążenie ku przedmiotom (osobom, sytuacjom), które powodują przeżycia i stany przyjemne, pozytywne - uczucia takie nazywane są propulsywnymi,

2) unikanie, odpychanie przedmiotów (osób, sytuacji), które stają się przyczyną przeżyć i stanów nieprzyjemnych, negatywnych - uczucia takie określa się jako repulsywne. Podobnie jak inne procesy psychiczne uczucia rozwijają się w ciągu życia jednostki i podlegają kształtowaniu poprzez wychowanie - szczególnie dotyczy to doskonalenia uczuć społecznych, moralnych, poznawczych, estetycznych. Życie uczuciowe człowieka ma charakter złożony, co przejawia się w zjawisku ambiwalencji, w przeżywaniu konfliktów uczuciowych itp.

Jeżeli miłość twoja nie ma żadnych szans, powinieneś zamilknąć... Bo nie należy mieszać miłości z niewolnictwem serca. Miłość, która prosi, jest piękna, ale ta, która błaga, jest uczuciem lokajskim.

Każde głębsze uczucie prowadzi do cierpienia. Miłość bez cierpienia nie jest miłością.

Zakochaj się, a każdy wszędzie, wszystkie rzeczy, wszystkie słowa oznaczać będą „miłość”. To samo dzieje się, kiedy kogoś utracisz.

Mów szeptem, jeśli mówisz o miłości.

[...] ale prawdziwa miłość przetrwa każdą rozłąkę.

Co to znaczy, że kochamy?

Na miłość składa się wiele innych uczuć, choć zwykle rozgranicza się trzy najważniejsze, tzn. namiętność, intymność i zaangażowanie (wg. teorii Sternberga).

Na różnych etapach związku proporcje tych uczuć zmieniają się. Zwykle na początku przeważa namiętność i pożądanie. W ekstremalnym przypadku, tzn. w miłości platonicznej czy nieodwzajemnionej, miłość pozbawiona jest dwóch pozostałych składników. Człowiek pożądający nie ma możliwości spełnić się w sferze intymnej, niemożliwe jest także wytworzenie głębszego zaangażowania opratego na odpowiedzialności i trosce.

Warto pamiętać, że intymność w miłości to nie tylko sfera seksualna, ale także bliskie relacje oparte na komunikacji, zaufaniu i zrozumieniu. Prawdziwa intymność to zbliżenie nie tylko ciała, ale przede wszystkim duszy.

Zaangażowanie w związku z czasem zwykle nabiera na znaczeniu w tym sensie, że czujemy się za siebie odpowiedzialni, pomagamy sobie, wiążemy ze sobą długofalowe plany. Czasem zaangażowanie przy opisie teorii miłości zastępuje się zobowiązaniem. Często bowiem bywa tak, że osoby pozostające w długoletnim związku gubią gdzieś prawdziwe emocjonalne podejście i traktują wzajemne relacje na zasadzie rutyny, czy właśnie zobowiązania, które muszą wypełnić, aby zapewnić sobie spokój i szczęście.